Son… Şiiri - Servet Alkan

Sen Son Gülsün
Bilirim;
Hazan düşünce gönüle
Yalnızlık;
Kaplar Ruhu
Bülbül ötmez ki
Dikenlerin batmaz
Aç Kurtlar gibi;
Ulusun Karam..!
Ulusun perçem…!
Kokun şimdi çok uzakda
Bir küçük Hisarda
Yeşermesin bir daha…!

Sen Son Trensin
Bilirim;
Gidecek yolcu kalmadığında
El sallanmaz artık
Boşluğa…!
Bir ayrılık; gün dönümü Ölüm
Dönüş yoktur.!
Tenderinde Hüzün
Tenderinde ayrılık
Belki de Kütahyada…
Tek Yolcu ben olacağım
Eflatun Garlara…

Sen Son Şiirsin
Bilirim;
Kalem kırıldığında
Susmak;
Düşer,beyaz sayfaya
Siyah mürekkepler
Dönüşmez artık Maviye
Bilesin Öyküm;
Bilesin İmkansızım
Eskişehirde,Bir Çöp kutusunda…!
Ay düşmez
Karanlığa,Şafağa…!
Hoşcakal…..