Son. Şiiri - Suat Ersoy

...Senden sonra çökü verdi karanlik.
Uyaninca yaşama yeniden bir sabah,
Bitmemiş bir öyküden artakalan(işaret) ,
Bir yanı yüzümün artik hep karanlik,
Artik bir yanim hep hasret.
İçimde derin sizin, sessiz kanayan
Hiç susmayan içimde çildiran
Yoklugun devasiz bela.
Biçare dermansiz yürek
Yükü yüreginde, payina cefa bir ömür
Hep Susar,
(Kurtulamadim açtigin yaranin acisindan. Nice acilarla savaştim canimin acisiyla. Birer birer, onar onar kattim insanlari yuregime, çektim çikardim birden hoyratça. Yaktim, yiktim külüm savruldu hiç yok düşlerle... Genede deva bulamadim, ömür törpüsüyle artik senden geriye kalan Son Hatira...)
Ümit bu, bir gün elbet (ömür) son bulur
Yaradanin cefasi gelir, derdime derman olur...

(Sanırım ilk kayıtlı yazı.)
(Muhtemelen) :**:4&5:2007, Diyarbakır