sen madendeyken gürül gürül akar sular
ve sen farkındamısın baharın geldiğinden
sen madendeyken her canlı yenilemeye geçmiştir kendini
baretinden sızan ışık ne kadar mesafeyi gösterir aklın evindeyken
sen vurdukça kazmayı çocuğun sütü mü çoğalır
sen vurdukça kazmayı yarinin hasreti mi diner
içim yanıyor kara yüzlüm yüreği güzel kardeşim....
söz manasını yitiriyor fikir kendisini üretemiyor artık
durdu zaman durdu yaşam
ülkem
her daim bayrağı gibi kırmızı yanan ülkem
başın sağolsun demeye de dil varmıyor
içim yanar içimiz kanar
nokta......
Kayıt Tarihi : 19.6.2020 16:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cenan Çamyurdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/19/soma-85.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!