Ah benim kömür diye yaktığım genç ömrüm
bilirim artık alevim ısıtmaz kimseleri
yandıkça daha da üşür ilk yaz ortasında bir ülke..
ne bahtım
ne ellerim
ne aydınlık hasretiyle parlayan gözlerim
hiçbiri ama hiçbiri daha kara değildir
acımın yüzüne tüküren şerefsizlerin yüzlerinden...
Sizin vatan diye bildiğiniz
Benim kara çizmelerimden başkası değildir artık!
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!