Soluklansın Ruhum Şiiri - Faik Çelik

Hele dur!
Bir soluklan ey ruhum!
Yudumla acı acı sevdanın suyunu.
Sal gitsin bedenini
Felç kesilsin gözlerin görmesin
Görmesin ne aynada beni ne de yari.

Hele dur!
Bir soluklan ey ruhum!
Al eline çömlek bedenimi ıslat
Islat ateşe at yansın.

Yansın ey ruhum şu çömlek bedenim
Kuma dönsün, sabaha karşı.
Dokunmasın yarin tenine
Et olmaktan çıksın ellerim.

Hele dur!
Hele dur ey ruhum dur
Durda biraz soluklan!
Al ellerine yağmur bulutlarını sık
Sık kurusun gök yüzü kalsın nemsiz.
Kalsın ciğerlerim serin havadan yoksun
Dilim susuz kurusun
Gün batımına doğru.
Konuşmasın
Konuşmasın yar diyen sözcüklerim
Bilmesin ne yar ne de başkası.

Hele dur!
Hele dur ömrü kısır ruhum
Bir soluklan!
Dur ruhum
Dur son duyduğun ezan sesinden sonra
Gören olacak mı seni.