Soluduğumuz Borç! Şiiri - Kuzey Pb

Doğduk istemeden hayatın acımasız kuçağında...
Anne şefkatiyle aldık ilk masum nefesi...
Büyüdükçe aldığımız her nefes de acı solumaya başladık.
Alması bir dert
vermesi bir dert...
Her nefes alış verişte hayata borçlanıyorduk.
Borçlar birikti, birikti, hep birikti...
Artık boğulmaya başlarsın nefes alamazsın...
Çırpınır durursun hayatın acımasız ellerinde...
Aklında hep anne şefkatiyle aldığın o ilk masum nefes vardır.
Ve çaresizce vereceğin son nefesi beklersin...
Hayat, hep soluyarak ödeyemediğimiz borçtur!