Soldu Efendim Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

SOLDU EFENDİM
Tarihe karıştı eski bedastan,
Moderin çarşılar doldu efendim.
Medet Umma sakın eş ile dostan,
Akrabalar akrep oldu efendim.

Herkes nefsi emmareyle yarıştı,
Sinirler gerildi, ortam karıştı,
Suratlar asıldı alın kırıştı,
Benizler sararıp soldu efendim.

Bilmem ki ne idi arsızın kastı,
Yandaşları ile evimi bastı,
Üstüme saldırdı, tenimi sarstı,
Saçımı başımı yoldu efendim.

Üstünde yürüyüp giderken yolun,
Dürüst'ü kınamam müsterih olun,
Destursuz nimete uzanan kol'un,
Yüzü adem ruhu çuldu efendim.

Arkasından koştururken mezatın,
Bedenini saran mülahazatın,
Emriyle dolaşan vicdansız zatın,
İstediği para puldu efendim.

Değeri kalmadı hatırşinasın,
Müçtehit'im garip nimetşinasın,
Üstüne yürüyen edepsiz nas'ın,
Sinesinde şirret boldu efendim.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi