Sokakta Unutulan Ses Şiiri - Burhan Güler

Sokakta Unutulan Ses”

Ben bu gece yine
kendimi sokak lambalarının sarı uykusuna bıraktım.
İçimde,
kimseye söylemediğim bir öfke var
ve adını bilmeden sevdiğim bir hüzün.

Dünya
bize biraz erken çöktü belki,
kim bilir.
Kırıldık,
ama kırıldığımız yerden de
biraz parladık sanki.

Kalbim,
eski bir şarkının çizik plağı gibi atıyor.
Her turda aynı acı,
aynı yanık koku,
aynı “keşke”.

Ve sen…
ismi dilimde yanmadan anılmayan hatıra.
Gelsen bile geç kalırsın,
gelmesen bile içimde bir sandalye hep sana ayrılır.
Böyle saçma bir sadakat işte.

Kaldırıma çökerim bazen,
geceyi değil, kendimi beklerim.
Bir sigara tükenir,
bir gün daha eksilir.
Ben yine de inadına yazıyorum
çünkü yazmazsam
içimdeki yangın kendini dışarı kusacak.

Külün içinde saklı bir ses var:
Ne unutmaktan yana
ne affetmekten.

Burhan GÜLER