Sokak Serserisi Şiiri - Sami Akman

Issızlaştı sokaklar, gece yarısı oldu
Birkaç araba, birkaç ayak sesi
Onlar var kocaman caddelerde
O yitikler, o sokak serserileri
On ikiden sonra başlar onlara gece
Bütün dertleriyle baş başa yalnız
Arkadaş olur sessizlik ve sokakların karanlığı
Oysa onlar, alışmıştır bu yalnızlığa
Kimi içer derdinden, kimi ise zevkinden
Zevkinden içen görülmez bu saatte
Belli ki bir derdi, bir kederi vardır
Atabilmek için içindeki burukluğu
Avutur birkaç kadehle kendini
Sokak serserisi olur artık adı
Sorulmaz hiçbir zaman nedir sebebi
Yavaş yavaş ağarırken ortalık
Gözlerinde biriken tomurcuk yaşları
Hatırlatır güneşin ilk ışıklarıyla
Sokak serserisine ağladığını…
®©