Sokak Kedileri Şiiri - Özer Turan

seni sevdim diye
kanamalı bir hastayım infaz arifesinde
ben kendime süreyyapaşa eskil yalnızlığıma ağlasa
günahlarım çoğalır defterlerinde/çetelem kirletilir
yazmaz bunu gazeteler
asyalı baronlar hiç yazmaz

oryantal söylemleri ve eskil yüzleriyle
kadıköyün ucuz kontları uykudayken
böcekler böceklerle sevişiyormuş
derin sularındayım hayatın/en ıssız koylarında
cehennem benimdi cennet herkesin

dedikodu tacirleri çoğalıyor salaş meyhanelerde
böcekler böcekleri sevmiyor anlaşılan
üretenler parazitleri sevmiyor
dünyanın kanayan her yerinde
aynı sesle ağlıyor bütün çocuklar

göremiyorlar/yüreğinde yangın var ülkende talan
hani şaşırıp uzatsalar ellerini
parmak uçları yanacak/göremiyorlar
koca bir lağıma düşmüş kadıköy'ün sokak kedileri
çırpınıyorlar/dışarıda alabildiğine mavi
alabildiğine kalabalık bir gökyüzü/çıkamıyorlar

sen kendine yan aziyeva alona
madam flora kendine
aynı göğün altında
ben kendime
yanayım

göremiyorlar çıkamıyorlar çırpınıyorlar
sarışın elyaf bir yatak değildi uçurum kadınlar
sevgili peygamberlerime anlatamadım bunu
beslendiğimiz köklere
kadıköy rıhtım caddesine bir de
çok borcumuz var
bilmiyorlar