Sokak Kedileri II Şiiri - Özer Turan

yüreğini sürmüşsün namluya
kuşlar havalanmış gül desenli sesinden
düşlerinde kör yalnızlıklar
içindeki şehirlere aralıksız kar yağmış
erketen ölmüş her nasılsa
fırtınada tek başına kalmışsın

takavor kilisesinin orada
kitap satan şu italik yıpranmış kadın
çıplak ayakları ve tiril elleriyle
neyi bekler hayattan
gözlerinde ısfahandan gelen ürperti
üstelik böcekler bu kadar çirkin
ve rıhtımda çıtkırıldım şairler varken

korkarlar mıydı
bir insanı sevmekten
şarabın ve berduşluğun
tarihi miydi onlar
adları neydi

büyük harflerle konuşuyor küçük adamlar
yarına inanmıyorlar yine de
insanlığın büyük doğumlarına inanmıyorlar
kentin delilerine maskara yaşamları
salaş meyhanelerde çoğalıyor kirlettikleri
ve bas bas bağırıyorlar gelene geçene:
\’bizi bir ahu gözlüye\zebun\’etti gönül\’

aklını maverada unutmuş
dergah kokuyor amentülü nefesi
yüreği yok
elleri yok yüzü gözleri
yanımdaki ceberut şaire göre
bütün silikon kadınları avcı
ve bütün silikon kadınları destursuz
cenabetti istanbul\’un

sırtımda çarmıhım
gotik caddelerden geçiyorum
kehribar aşklardan
uzun bir ayine hazırlanıyor baranlar
muhabbet bağı tarumar yine\mevzular çok derin
şarkılar söylenirken gülhatmilerde

bu şehrin
bütün kaplumbağalarını öcüler yemiş
asyalı bir duyarlıkta
korsanmalı sayılıyor eflatun kadınlar
gülün desturuna sığınmış
kanlı hançer-cehennem

böcekler sarmalarken efsunlu geceleri
nihavent söylüyor ardışıl şarkılar
gemiler çoktan gitmiş limanlar ıssız
sular akmıyor inadına
izbe barlara dadanmış fısıltı tacirleri
inadına midem bulanıyor küçüğüm
kan damlıyor gecenin iliğinden
ampuller patlamış ziller çalıyor

göremiyorlar\yüreğinde yangın var ülkende talan
hani şaşırıp uzatsalar ellerini
parmakuçları yanacak\ çırpınıyorlar
koca bir lağıma düşmüş kadıköy\’ün böcekleri
çıkamıyorlar

sen kendine yan aziyeva alona
madam flora kendine
ben kendime
yanayım

cerenim minik boncuğum sevda yumağım
susmak mümkün mü düşler ayaklanırken
dilim ağzına özüm sözlerine sığmaz
yangınıma düşer nar yüreğiniz
hayat sıyrılıp geçer göğsümdeki kafesten
acılara dayanılır mı ey güzel yurdum
yürek böyle içten içe kanarken