Sobe Şiiri - Belkız Günaydın

Yeniden acıyı, öğreniyorken
İçimdeki yara, kabuk bağlarken
Elma dedin yine, uzak bir yerden
Aniden şaşırdım, sobelenirken

Delice davranmak, istemiyorum
Nasıl unuturum, bilemiyorum
Senin hayalini, silemiyorum
Senden kaçamadım, sobelenirken

Büyük bir siperin, arkasındaydım
Gerçekle düşlerin, ortasındaydım
Cennetle, cehennem, arasındaydım
Düşlerim gerçekti, sobelenirken

Yalnızlık içimde, kökler salıyor
İnsanı acılar, aciz kılıyor
Kelimeler ketum, dil lal kalıyor
Söylemedim bile, sobelenirken

Bir anda nefesim, kesildi sandım
Adını bin defa, hasretle andım
Ölmeyen sevdamı, acıya bandım
Ateşine düştüm, sobelenirken

Unuturum diye, yazmadım sana
Sitem değil bunlar, bakma sen bana
Emanet etmişsin, aşkı canana
Dünyalar benimdi, sobelenirken