Sobe Şiiri - Ataman Sütşurup

Bu bir sevda öyküsü
Yaz yazabildiğin kadar
Tende kara
Dilde kara
Baht fukara
Zümrüt yeşil gözleri
Derya deniz umman
Dal dalabildiğin kadar
Hey gönül ağusu
Salkım saçak sinemdeki kokusu
El duyamaz ben duyarım doğrusu
Çapa,seren, yelken,direk
Hurra
Vira yelken fora
Yeryüzünde randevu
Gökyüzünde buluşma
Sağrımda kül ağrısı
Solumda aşk sancısı
Yakışır mı dağıtmak
Babamızdan miras bize bu efkar
Ne ondurur ne öldürür
Öykü sürdükçe süründürür
Uç uç böceği
Gökten düşen üç elma
Alma alma üçünü de alma
Kim erdikibu öyküde muradına
Biz nasıl çıkalım kerevetine
Köpüklenir sular
Bölünür uykular
Öykü sürüncemede dört nal
A benim masal kuşum ankam
Sağım solum
Önüm arkam sobe
Nafile çabalamayın
Hüzün sahillerinde
Dövüp durmayın kayalıkları
Bir çınar devrildi
Yalnızlığı seçti öykücü başı
Aşkın sırtından kazancı değil
Yalnızlığı seçti
Oysa ki yaşıyorlardı
İki kişiydiler ve birbirlerini seviyorlardı
O umursuyordu birini birilerini
Hiç kimse umursamıyurdu
Bu öyküde meçhul kahramanı
Yarınını götürdüler uzaklara
Çok uzaklara
Ve yazamadı sevda öyküsü yazamadığı kadar