Sobe Şiiri - Serap Davarcı

Tılsımını yitirmiş bir gecenin şiirisin sen
Ellerinde hapishane duvarlarına sinmiş o iğrenç öksüzlük
Ayazdaki buz kesiği gibi sızlıyor...
Hükümsüz artık sol yanındaki oyuk...
Donmuş gülüşlerin yüzünde
Kulağında anlamını kaybetmiş bir keşke
Belki de demlenmiş bir ezgi...
... zaman közünde...
Başı okşanmayı unutmuş evsiz bir çocuk şimdi yüreğin...
Gözlerinse yarım kalmış bir damlayı kucaklamakta...
Türküler büyütmüştün oysa sen... kınalı kelimeler
Şimdiyse dilinde o masum tekerlemeler...
"Elma dersem çık armut dersem çıkma"
Saklambaç bu oyunun adı
Dokunsa yanacaksın
Kelebek kanatların tutuşacak önce
Avuç içinde bir serçesin
Korkun çoğalıyor bekledikçe...
Ne fark eder
İster saklambaç ister körebe
Ortada gezen gönlü kapalı bir ebe
Oysa yüreğinde bir küçük çocuk
...Yeniden sobelenmeyi istemekte...

Serap DAVARCI