Sobe Şiiri - Funda Gür

Yorulduk imgelerimizde koşmaktan
Onlarca düşe senaryo yazmaktan
Hayallerimiz boşluğa açılıyordu
Bir boşluğun yerini hep diğeri alıyordu

Oysa bir gerçek vardı ki o yalındı
Oyunlarda hep aynı yere saklanırdı
Düşlerimizi el ele tutuşturuyordu
Birlikte ve aynı yöne koşturuyordu

Gerçeğin yerini sakladık hep düşlerimizden
Kimbilir, belki de bir gün gelir
Ebe olma tutkumuz boşluğa düşerken
Düşlerimiz gerçeğe “sobe” deyiverir