Sobe Şiiri - İmren Çelik

Seni unutabilmeyi unuttum sevgilim!
Adımlarım daha hızlı,sağlam ve daha büyük artık..
Gidişinle büyüttüğüm acılarımı her gün tazelemekten yoruldum,
Hasretinin bitime uğraması gerektiğini düşünen beyin hücrelerime inat,
yüreğimden gelen sesler şöyle diyordu:

'-eylüldü,

Nasıl unutulurdu ki?
Rüyalarımın en güzel sahnesinde izlerken seni gözyaşlarımı tutamadığımdın..
Bir hamal gibi üzerimde taşıdığım sensizliği atmak isteyip de,
derinlere daldığımdın gecenin en mateminde..

Oysa saçlarım senin bildiğin gibi sıradan değl artık sevgilim!
Durulmayı öğrettiğim gözlerim;
Kilit vurdu dudaklarıma konuşmasın diye..
Bensizliğin acısını,sensizliğin acısını çektiğim gibi çek diye,
Her gece yüreğimin zindanlarına attım sen'i..

Sokak aralarında yitirdiğim aklımı geri verebilirmisin ki?
Yüreğim yüreğinde sevgilim!

Sobe..

Böylesine kuru bir beden ne işe yarar ki sensiz?
Yazılan güzel cümlelerin ne albenisi var ki;
Dudaklarından dökülmedik ten sonra.....