Sızıntı! ! Şiiri - His Kaybı Mk

Bir sızıntı başlar
Yanaklarımdan süzülen!
Bu Gönlün Verem Yanı Ah! ! !
Sen!

Yorgun gece, Aşikar düşler
Sabırsızdı bak sensiz alınan tüm nefesler
Bir dalga vururdu kıyı’ya Martı kanat çırpardı Umut’la
Bir Resim kayardı, anılar canlanır Yanaklarımdan akardı

Firar’da bir kaç umut, Gece’ye sitemkar hayallerim
Kızkulesi düşlerinde Aşk’ın mimarı sen
Gönül’de Beklenen, Beklentilerde Tükenen
Kolay değildi Hatta Zordu sensizlik; yokluğunu yaşarken

Sus sus be gözleri kahvem
Bir ben çığırtkandım bir’de Sokakta İşportacı
O diliyle Haykırırdı, Aşk elbette gözleriyle
İkiside çığırtkandı ikiside Tezgahta umutları harcadı

Şimdi Karanlıksın İstanbul
Aşk’ların Şehri şimdi çığırtkan yanım, sende yalanım
Ey Aşk girdabı, Üsküdar’da kızkulesinde dalga seslerinde
Tükenen Her ulaştığında kıyı’ya, Dağılan Yanım! Ben yaşadım

Kaldırım taşlarını sayan gözlerim
Tören adımında ardısıra diğerini takip eden adımlarım
Özlenip her gece arzulanan, Rakının yanında kahrolan umutlarım
Bak uzağında kaldık hayatın Her gece kayıp bir Yanım: yarım

Hayatımın ilkleri ve ikincileri arasında
Her dokunduğumda kızıl saçlarına
Ve tutarken ellerini titrer bedenim
Bir senin verdiğin heyecani birde azraili hiç unutamadım! Derin; içten nefes alırdım! !

Bir soluk’ta yudumladım kadehi ismini sordum
Adını söyleyemedim kendime
Üsküdar’da Sahil’de ben Hayatımı aradım
Ey mapus umutlarım Ey yaşamdan afaroz edilmiş, Tebessümlerim
Söyle Şimdi Hangi Sensizliktesin?

M.K.Versac 26/09/2004 S:18.40