Sizindir Bu Cenaze. Şiiri - Ali Rıza Saygan

SİZİNDİR BU CENAZE.

Vermişsiniz; Kreş’e, ben orda büyümüşüm,
Anne’min ve Baba’mın, sevgisinden çok uzak.
Dadıyla yemiş içmiş, onunla yürümüşüm,
Bedenimde ki zincir; Kreş ruhuma tuzak.

Kamaştırmış gözleri, maddenin cazibesi,
Sorarsanız bilemezler, ne; Annem ne de; Babam,
Dünya zevkine dalmış, nerde evin kıblesi?
Duyulmuyormuş gibi, dinlenmez ezan sesi.

Örf, âdet, yüce dine, biz çok yabancı kaldık,
Kumarhaneler dolu, doluyor meyhaneler,
Geçmişi tarih değil, masallarda aradık,
Erkekleşmiş kadınlar, erkek-i kadın sandık.

Din diye yobazlığa, talip olmuş insanlar,
Ahlaksızlık diz boyu, çağdaşlık olmuş adı,
Adak ağacı diye, dala bez bağlayanlar,
Yazıklar olsun size, ey aydın yaşayanlar.

Ey yobaz, ey ahlaksız, beni rezil etiniz,
Sözde aydın geçinen, zümrenin uşakları,
Çal, çalışma ve çaldır, ban siz öğrettiniz,
Zalim toplum ne verdin, benden ne istersiniz.

Kim alır, sarar bilmem, kefen denen o beze,
Benim gibi berduşun, gideceği en son yer,
Nasip olursa eğer, belki; Dârül- aceze,
Hiç olmazsa defnedin, sizindir bu cenaze.

Arz Ederim.
Şiir No: 114
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Tarih: 22- 06- 2001