Siyahsak Sebebi Var Şiiri - Cihad Keskin

nerede olsa tanırım olmayacak duayı
ve mutlaka bir amin vardır cebimde her daim.
biz anıları sonra hatırlamak için biriktiririz,
keyfine varmak için değil.
ki mutlaka sonra hatırlarız yeterince efkarlıyken.
ve mutlaka bir dumana gebedir tüm birikimlerimiz.
sonrasında bir karanlık gelir pencereden içeri fikrimize doğru.
ne kadar aydınlanırsak o kadar duman tüter burun bacasından.
sonra öksürük krizleri sabahları kovalar,
akşamı ederiz birkaç sızıntıyla karanlık odalarda.
siyahı sevmemiz, rengin doğasından gelir,
“aslında çok renkliydik de hepsi karışınca siyah olduk” deriz.
kirleniriz ama belli etmeyiz en azından.
kir göstermeyiz, içimize rahatça saklayabiliriz tüm kötülükleri
ve zaten siyahız, kim garipseyecek titrek soluğumuzu?
tut ki beyaza bulaştık ucundan, mutlaka şikayetçidir beyaz bizden.
ki biz renkten renge geçemiyoruz kolayca.
el etek öpmedik de, nedir bu husumet şu dağlarla aramızda?
tanıdık bir tavşan da yok derdimizi anlatalım.
yok yine boşvermişlik had safhada,
yine çok soluk bir renk olduk gamsızlık nirvanasında.
elini taşın altına koymakla taşı elinin üstüne atmak,
aynı sonucu doğurur mu Allah aşkına?
neyi nasıl sorguladık belli değil.
dur biz bir düşünelim, en kısa zamanda dönüş yaparız size mutlaka.
ya da siz ümidi kesin bizden.
dönersek sürpriz olsun.
ne rüzgarlar ne kadar sert eserler.
buralar çok karanlık.
her demde sevgiler.