Siyaha Sızan Acı Şiiri - Fadime Çelik

20 Temmuz 2020
03:25

Siyaha büründü gece

Uykudaydı güneş parıltısı,

Kuş cıvıltısı, çocuk sesleri...

Bir gürültü durmak bilmiyordu.

Sessiz karanlığın ortasında, benliğin içinden...

Bedene bürülü bir ruh lakin kalabalık

Sesleri ayırt edemiyor, kim ne diyor bilmiyordu.

Elinde olsa geçmişe gidip düzeltmek istiyordu biri ama öteki ödün vermiyordu hatasından.

Neydi hata? Neydi kötü olan?

İnsanların bu denli kavramları uydurmaydı onun için.

Diğeri çoktan hepsini reddetmiş sonunu bekliyor, acı dolu bir ceza belirliyordu her gecenin sonunda kendine.

Biri yorgun, uykulu... öteki doymak bilmez bir saf... Diğeri hiçbirini aldırmaksızın sadist...

Ki zaten onlar da alışmış birer mazoşist...

Gece bitmek, uyku da gelmek bilmese de bu koca gürültüyü susturmak adına gözlerini yumup uykuya dalmalıydı...