Çok sevmenin,bedeli bu olmamalı
Anlamalı,sevgi saygılı,can alıcı
Kırma kalbimi, o senin yerin olmalı
Kaderimsin, siyah saçlı
Ayrı kalamam senden,eli kınalı
Teninin kokusu,rozetime takılı
..
Çocukluğumun beyaz tebeşir tozlu yıllarında...der ya şairin biri... benimde aynen o yıllardan kalma bir anım aklıma geldi...Gerçi o anım her an aklımda...ama paylaşmak istedim...Kara tahtalı beyaz tebeşirli yıllar...Umuda, geleceğe, bilgiye, bilime,insanlığa, insan olmaya doğru atılan adımlar yani...Umutlarımızın karanlıkları aydınlattığı gibi kara tahtayı ağartan ak pak tebeşirler...tebeşirle yazılanlar zahirde tahtayı ağartıyordu ama asıl kafamızda çözemediğimiz şeyleri açığa kavuşturuyordu...fen öğreniyorduk...matematik...vesaire...aslında asıl mesele bu değil konuyu fazla dağıtmayayım...İşte o yıllarda...ilkokul 2 ya da üçüncü sınftayım...sınıfımızda en ön sırada oturuyorum. hemen arkamdaki sırada Funda isimli bir arkadaşım oturuyor. Funda; hafif sarışın soluk yüzlü karıncadan bile ince belli, sessiz duygusal kendi halinde içine kapanık birisiydi. Teneffüslere çok nadir çıkar genelde hep sınıfta otururdu. Birisi soru bir şey sormazsa pek konuşmaz çok nadir gülerdi, gülerken de ağlıyor gibi çok bulanık bir ifade oluşurdu yüzünde...Bir gün sınıf nöbetçisiyim sınıftayım karnım acıktı çıkıp kantinden simit aldım Funda da içerdeydi simidimi bölüp ona verdim utana sıkıla aldı sonra çantasından gazeteye sarılı bir şey çıkardı elleri tireyerek o da bana uzattı:
-Böl! dedi. Böldüm; baktım yarım ekmeğin içerisinde beş tane siyah zeytin...zeytinleri ıslak koymuş olmalı ki ekmek hayli ıslanmış...ama mis gibi zeytin kokuyordu...içimden simitten bile güzel kokuyor dedim...
-Kusura bakma! dedi ve devam etti:
-Bizim paramız yok simit alamıyorum....yutkundu....
-Evden getiriyorum! ...
-Teneffüse de çıkmıyorum...benimle dalga geçerler diye utanıyorum...sınıfta tek oturup karnımı doyuruyorum...
Biz de çok varlıklı aile değiliz. yedi kardeşiz babam karayollarında işçi...ama bizim ailede büyük ablam ve ağabeyim çalışıyor, ineğimizin sütünü satar, annem süt paramızdan harçlık verirdi, dedem bizimle kalıyordu dedem de kızım sana bahşiş verecem gel elimi öp derdi...yani evin en küçüğü olduğum için herkes harçlık verirdi bazen ablama abime borç (!) para bile verirdim.
..
Çeşit çeşit gül sevdim de
Bana siyah gül yakışır
Zeytin, gecenin renginde
Bana siyah gül yakışır
/
Rahat batınca okkalı
Kırıldı çınarın dalı
..
Siyah bir gül,
Siyah bir gölge,
Siyah bir ten...
Siyaha dönmek,
Siyaha dokunmak,
Siyahı beklemek,
Siyaha sarılmaktır hayat.
..
SARI GÜL SİYAH LALE
Bu âlemin içinde nadide iki çiçek
Biri siyah laledir ötekide sarı gül
Narin mi narin siyah lale enderlerden
Güzel mi güzel sarı gül nadirlerden
..
Beni aldatan siyah
O senin gözlerinde vardı
Üstünde gece kokusu siyah
O senin gizeminde vardı
Bütün siyahlara günah işledim
O senin endamında vardı
Dün giydiğin o siyah
..
Çok eskiden bir ülkede,
Ülke sakinlerinin canı sıkılmış.
Demişler ki; Bir oyun oynayalım,
Oynayalım da sıkıntımızı atalım.
Ne oynayalım? Suçlu rengi bulalım.
Ve bulmuşlar.
SİYAH! ! !
..
Kadın yalnız siyah
Siyahlar arasından bakan iki siyah göz
Bu gözlerde bir saniye kalmış yalnız adam
Kadın kaçırmış gözlerini
Adam çok uzaklara dalmış
Kadın getirip vermiş adamın gözlerini
Adam çok uzaklarda kalmış
..
Oturup siyah beyaz bir fotoğraf karesinde çocukluğumun kulağını çınlattım. Çocukluk arkadaşlarım geldi aklıma, koşup oynadığımız sokaklar, şefkatle baktığım kedilerim. Komşularımız: bir tabakla kapıyı çalar, kokmuştur size de getirdim deyip tatlı bir gülümsemeyle ikram ederlerdi bir tas çorbada olsa paylaşılan (şimdi resimleri paylaşılır oldu) . Sobalarımız vardı. Her kış ailece başında otururduk, bir tarafında çay diğer tarafında kestane ve külünde patates olurdu. Sıcaktı, sımsıcak ısıtırdı içimizi sevgiyle bakan gözler. Samimiyet ve dostluk kokardı demlenen her çay...
Odun, kömür döküldü mü kapıya bir mahalle taşırdı. Şimdi bir poşet taşımaz oldu insanlar...Yardım mı? Ya gösteriş için ya da zamanı gelince yüzüne vurmak için yapılır oldu. İnsan insana zor zamanında gerek diyen insanlar vardı. Komşulara emanet edilirdi kapı anahtarları. Siyah beyaz bir fotoğraf karesinde çocukluğumun kulağını çınlattım ve o eski güzel insanların varlığına şükrederek...
Gülten Alp
..
Bastığım yer taş mıdır,toprak mı bilmiyorum
Dalda çırpınan kuş mu,yaprak mı bilmiyorum
Beni öyle salladı,öyle sarstı ki kâfir
Kara,gerçekten kara; ak,ak mı bilmiyorum...
..
Siyah gül ile kardelen nerede birleşir
Biri nadir bulunan bir güzellik
Birisi doğaya kafa tutan bir güzellik
Karlı dağlarda ayaza baş kaldıran kardelen,
Ezberleri yanlış çıkartan siyah gül
Siyah gül ile kardelen nerede birleşir
..
ben bir siyah gülsevmişim
geceydi görmedim
kırmızı yada mor sanmıştım
geceydi karanlıktı görmedim ne fayda
sabah yıldızı çıktıgında anladım
sabahın seher yıldızı bana anlattı
gülümün siyah ve gözyaşı oldugunu
..
hani yeminliydin olmayacaktın
siyah mercedes in sağ koltuğunda
bile bile varıp solmayacaktın
siyah mercedes in sağ koltuğunda
üç beş elbiseye bir tatlı söze
nasıl da son verdin sendeki naza
..
Vurup yaralıyor gördüğü anda
Bir zalim silahtır siyah gözlerin
Böyle bir devirde böyle zamanda
Ne büyük günahtır siyah gözlerin
Tükenip giderken bir bir emekler
Sevdalı gönüller vuslatı bekler
..
Siyah - beyaz fotoğraflarda yüzün perdesiz bir gitar.
Unutulmayan bir parçayı fısıldıyor dudakların.Yasak odalarda sevişmekten dağılmış saçların rüzgarda...
Zamanla fotoğraflarda eskiyor; siyah - beyaz fotoğraflar daha fazla...
Aynadaki yüzümde biraz daha artıyor çizgiler.
Bir kez daha yenildik sevgilim.
İçmek mi gerekiyor şimdi arka meyhanelerde ya da ağlamak mı denize karşı, bilmiyorum.
Elimde sadece siyah - beyaz bir fotoğraf, fazlaca nikotin kokusu ve gözlerimde eski İstanbul...
..
Gönlümden dilime neler geldi de
Sığmadı şiire siyah gözlerin..
En sonunda kırdım kalemimi de,
Tarifi imkansız siyah gözlerin…
Çıkmıyor aklımdan bir an gözümden
Gündüz hayalimden gece düşümden
..
amacından sapmış bir meşkale bulmuşsun sen.
imkansız umutlarla kaçmışsın emelinden.
her gaddar yanılgıda siyahı ak bilmişsin.
siyah üstüne siyah katarak ezilmişsin...
..
Gece sahildeyim; her yer simsiyah gördüğüm
Gök siyah, yer siyah,yer yer simsiyah kördüğüm
Bir tane ay, üç beş yıldız var.yanında sabahı nasıl ederiz diye fısıldar
Sabahın ilk saatleri tüm siyahlıkları alt üst eder; güneş ışıldar...
..
Siyah ve uzundu saçları Tıpkı beni mahkum ettiği karanlık gecelere Benzeridi
Ve gözleri derin bir o kadar karanlık
İntihar uçurumu gibi korkulu
Ama güzeldi heyecanlı ve bir zirveye yavaş yavaş ulaşmak için tırmandım o simsiyah saçlarına dolandı ömrüme tel tel ve kirpikleri siyah ve uzundu tutuşturur du ömrümü
..
Çocukken çizdiğim tüm resimlerim siyah beyazdı,
tıpkı izlediğim siyah beyaz filmler gibi..
benim hiç boya kalemlerim olmadı,
belkide bu yüzden hayatı istediğim renklere boyayamadım...
..
Siyah şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Siyah ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
Kara Kediler sizi gidi zibidiler, sizi gidi fırlatmalar, hırbolar, eğribodikler... Hep aramıza giriyorsunuz, aramızı bozmaya çalışıyorsunuz diğer insanlar ile... Bakın size siyah kedi demiyorum, yine kara kedi diyorum. Artık bunu iltifat olarak mı alırsınız yoksa başka bir şey olarak mı alırsınız bilemem? Hayır, besliyorum da siz kedileri, hem de o beyaz kedi imiş, şu sarı kedi imiş, bu kara kedi imiş demeden, ayırım yapmadan. Niye böyle yamuk yapıyorsunuz biz insanlara?
Kara Kediler, size sesleniyorum, size! İsteseniz de ailem ile aramı bozamayacaksınız, zaten onun için hiç uğraşmayın, oğluma, kızıma, eşime, anneme, babama, kardeşime küsmem için, ne kadar çaba harcasanız da çabalarınız boş. Sokaklarda dolaşın, dolaşmayın demiyorum. Hatta bir sağa bir sola hapishane voltası dahi atabilirsiniz iki üç kedi bir araya gelip, arabalardan fırsat bulur da ezilmez iseniz eğer... Çöpleri karıştırın, tabi ki karıştıracaksınız, çoğu zaman karnınız açtır, bulduğunuz fareleri yakalayın, acımayın, ensesine çökün, çökeceksiniz tabi ki ama benim ile sevdiklerimin arasına sakın gireyim demeyin. Girseniz de ben ve sevdiklerim hiç iplemiyoruz sizi bilesiniz...
..
Çoğumuz bir zamanların siyah beyaz ekranlarına geçmişimizi gömmüşüzdür.
Çoğumuz bir tadım hayalin peşinden giderek, kimi saf bir çocuk gibi hayata serpilir iken, kimi de olgun bir kişilikle çocuk yönümüzü o siyah beyaz cam ekranlarda görmüşüzdür.
Çizgi filmlerde kahramanlaştığımız, parodilerde yaşamı anlamlandığımız, dizilerde duygusal yolculuklara ışınlandığımız, filmleriyle emsalsiz bir yolculuğa uğurlandığımız o siyah beyaz dünyadan ne çabuk ayrılıp, yalan bir gerçeğe ışınlanmışız bilmiyorum.
Hayatımızın en güzel baharıydı o mevsimler. Bir evin içine misafir olarak dalıp 4-5 saatlik konukluğumuzda ev sahibi sıfatı elde ettiğimiz zoraki birliktelikler, aynı ekran karşısında geçirdiğimiz o doyumsuz birliktelikler, yayın bitince mecburi gidişlerle biçimlenen gerçekler.
Ne çok mutluymuşuz o günlerde oysa. Ne çok insan olarak yaşıyormuşuz ayırımına varamadan gelip geçirmişiz o günleri ve ne çabuk çevirmişiz o muhteşem yaşanası sayfaları.
Şimdilerde ‘dönek’ bir devrin içerisindeyiz tamamen. Nur içinde yatsın neredeyse her Türk insanının her bir filmini 10’dan fazla izlediği Kemal Sunal filmleri ile geçiyor günler. Farklı kanallarda birbiri peşi sıra yayınlanan ve hala her karesine izleyici çağıran bu filmlerle serpildi Türk halkı ve bu izlence gerçeğiyle mayalandı yıllar yılı.
Epeydir ekranlarda bir karmaşa, bir rezillik, emsalsiz bir ‘soytarılık’ repliği oynanmakta ve bizler bu iğrenç izlencelerden kurtulamadıkça dünümüzü yeniden arar olduk ve kendimizi sorgulamaktan bir haller olduk.
..
Şimdi sözleri unutulmuş bir şarkı gibisin kalemimin ucunda. Güz rengi bulutlar inmiş sanki yüzünün üstüne. Oysa bir cehennem aşılırdı seni tarif edebilmek için kelimelere. Bir ah hecesinden bile siyah gözlerin anlaşılırdı. Siyah sendin, güneş sen, manto sen, kalem ve isyan haberleri.
Feraceli ince güzel. Utangaç kelimelerinin yüzünü bir yaşmak gibi süslediği. Önce siyah, önce çekingen, önce güzel. Ardından menekşe kokulu bir sesin kulaklarımda desibel desibel yükseldiği bir örtüye bürünürdü an.
Bir edebiyat kampüsü, eski. Sana yalnız rastlamanın hayalini kuran kelimelerim var Osmanlıca defterimde. Bir ahmak ıslatan boşalsın bulutlardan ve biz söylemediğimiz sözlere sığınalım. Karşılıklı demli bir çay içelim, derslerden konuşalım ya da yan yana iki rekat namaz kılalım… Hayallerinden alıyor işte âşık tüm şair gücünü.
Bu şehirde kar yağıyorken, kısa saçlarına rüzgâr şarkı söylüyorken, tüm Maraş, yeşil damarlarına kadar üşüyorken, birimiz, birimizin sırasında ders fotokopisini unutalım. Kurutulmuş bir çiçek ya da divan edebiyatından iki mısra, ikimizden birimiz sözsüz ve lisansız konuşalım.
..
Yalnızım bi köy evi,dışarısı zemheri ve kar! Ne tel var ne telefon ,sesini duymak var ya o an ......anlatılmaz.sıkıldım ve duygulara yenildim uzaktayım ansızın gelmek boynuna aldığım kolyeyi takmak..bi köy evi ışıksız idarasız .Varsa yalanım gözüm kör olsun,gelemedim gülüm.saat 23;10 dışarısı kar beyaz aydınlık ve içeri könhemiş kahırlı karanlık.kardan adam yaptım ve seni benzettim sana .bildiğin sensin zifiri siyah sac taktim masa örtüsünü keserek.havuçtan burun ,elmadan yanak,kömürden göz...... ve kol gerçek kadeh tutmuş el, içi kırmızı şarap dolu,boynuna aldığım kolyeyi taktım.sen mutlu olmuştun.ben sevgi dolmuştum .ve kadeh tokuşturarak kutlamıştık dogum gününü.Nice yıllara gülüm nice yıllara..............SİVAS
..
