SİYAH ŞİİRLERİ

Siyah Gül

Seni gördüğüm gün bir kırmızı gül almıştım

O gül'e senin adını koymuştum

Seninle buluştuğumuz her gün suladım
..

Sensiz, bensiz, yarınsız, uykusuz bir yıl geçirdin. Yarım, sevgisiz, belki birazda içi buruk bir yılı bıraktın ardın sıra. Doğum günün. Dileklerinin, arzularının en yoğun olduğu andır şimdi. Hayallerinin, özlemlerinin, zirveye çıktığı, hatırlanmak ve mutluluğu benimle yaşamak istediğin günlerden en özeli...Biliyorum dileğin benim, biliyorum ama affet sevgili seninle değilim...

Şükrediyorum her adını anışımda Tanrıya. Yıllar önce seni, benim olman adına yarattığı ve bana bağışladığı için seni. Ve şimdilerde dualar ediyorum her nefes alışımda, seni ömrümün sonuna kadar yazması ve bu öldürgen ayrılıklara son vermesi için. Bugün doğum günün. Yokluğumla perçinlenmiş, acı bir üslupla kulaklarımda çınlayan hüzünlü bir melodi yüzün. Ve sesin, avuçlarımda ufalanan ekmek kırıntıları. Ya o tenin, demir parmaklıkların ardında ışıyan, zor günlerimin doğan güneşi. Bugün senin doğum günün, benim ise bugün batan günüm. Birazdan götürecekler beni. Birazdan koyacaklar soğuk duvarlar arkasına. Günlerim geçmek bilmeyecek. Sana olan özlemimle ısıtmaya çalışacağım bedenimi...Kararacak tüm duygularım. Siyah örtüler çekilecek insanlığıma. Solacağım... Karşına, böyle bir günde, bu şekilde çıkmak istemezdim. Affet beni sevgili.

Bugün, toplayıp vermek isterdim avuçlarına, gökteki tüm yıldızları, ayı, gecenin mavisini... Çıkıp gelmek isterdim sana, binip asi rüzgarların sırtına... Yağmur bulutu olmak isterdim bugün; yüzünü, saçlarını okşamak için...

Affet sevgili, çıkıp gelemedim sana, böyle bir gününde yanında değilim. Hayallerini, dileklerini gerçekleştiremedim. Veremedim bugün ellerimi ellerine. Öpemedim hilal kaşlarının arasından. Bakamadım gözlerine en içten duygularımla.Yüzüne haykıramadım “İyi ki varsın sevgili” diye. “Nice yıllara seninle sevgili” diye... Bugün senin doğum günün benim ise bugün batan günüm. Birazdan sevgili, birazdan gelip götürecekler beni. Birazdan koyacaklar soğuk duvarlar arkasına. Günlerim geçmek bilmeyecek. Sana olan özlemimle ısıtmaya çalışacağım bedenimi...Kararacak tüm duygularım. Siyah örtüler çekilecek insanlığıma. Solacağım... Karşına, böyle bir günde, bu şekilde çıkmak istemezdim. Affet beni sevgili. Nice yıllara bir tanem. İyi ki doğdun, iyi ki benimsin, iyi ki varsın sev
..

Ey benim tatlı canımın acı sevdası
Ey benim gönül sazımın eğri mızrabı
Ey benim yaramda kanayan acı sızı
Ey benim gönül gülümün sivri dikeni

Ey benim ak anlımın karaca yazısı
Ey benim gülmeyen kaderimin sebebi
..

Saç bağın çözülmüş
zülüfleri yüzünde
ağlamışsın yaş kurumuş gözünde
Özledim ben uyumayı dizinde
selvi boylum şimdi kime yar olmuş
siyah saçlarına aklar mı dolmuş

..

Namerdim yalanım, varsa sözümde,
Ne kadar övsem de, azdı gözlerin.
Her mevsim baharsın, inan özümde,
Var oluş gayeme, hazdı gözlerin.

Kalemin hüneri, dilde marifet;
Erişmez tarife, onlar bir afet.
..

Nihayet gelebildin yarım satir bekliyorum nerdeydin diye geçirdim içimden. Ama hemen önümdeki orta boylu beyaz gömlekli kız benim gibi yapmadı. Ağaç ettiniz bizi sabahtan beri bekliyoruz, bir otobüs mü var bu hatta dedi. Şoför umarsız bir tavırla gayri ihtiyari bir bakış attı kapıları kapattıktan sonra yola devam etti. Otobüs ağzına kadar dolmuştu güç bela beyaz gömlekli o kızla arkaya doğru ilerlemeye çalışıyorduk. Bize göre sol taraftaki koltukta bir genç oturuyordu,hayır! Daha 18 de bile yoktu herhalde genç olamaz o daha çocuktu. Peki çocuksa elleri neden bu kadar nasırlıydı? Öylece oturuyordu bir şeyler düşünüyordu aslında düşünüyor mu ölüyor mu bilmiyorum hem düşünecek neyi olabilirdi ki bu kadar dalmıştı neydi onu alıp çok uzaklara götüren. Hemen yanında ayakta duran yorgunluğu gözlerinden okunan teyze o çocukla gençlik arasında kalmış delikanlıya bakıyordu gözlerindeki yorgunluğu fark etmesini ve kendisine yer vermesini bekliyordu. Delikanlının hiçbir şey umurunda değildi ne o teyzenin gözlerindeki yorgunluk izleri ne o kot pantolonundaki saç yağının açtığı delikler nede dünden kalma üzerinde taşıdığı amonyak kokusu. Belikli kuyumcu atölyesinde çalışıyordu işaret ve başparmaklarının uçları cila yapmaktan incelmiş birazda parlak duruyordu ve tabi ki tırnaklarının arası siyah lekelerle doluydu. Bir saniye dedim teyze biraz düşünsün biraz ölsün belli ki gece uyuyamamış birazda uyusun sana yer verecektir diye geçirdim içimden. Tekrar yanımdaki orta boylu beyaz gömlekli kıza dönmek zorundaydım. Çünkü az önce beni savunmuştu şoföre hesap sormuştu bizim için, neden ağaç ettiniz bizi demişti. Aslında o hesabı benim sormam lazımdı neden ülkemin beyaz gömlekli güzel kızlarını bekletiyorsunuz demeliydim yeterince beklemediler mi bizim Çanakkalelerden, Sakaryalardan dönmemizi. Gecikirsek gelmezsek ağladıklarını bilmiyor musunuz demeliydim sonra” Nene” hatunun peşine takılıp bize yardıma geldiklerini unuttunuz mu demeliydim ama diyemedim işte.
Elinde pahalı markaların birinin gösterişli bir poşeti vardı biraz eskimişti belki bir yenisini bulsa yada daha pahalı bir marka poşeti bulsa değiştirecekti ama yoktu işte şimdilik bununla idare etmek zorundaydı. Ve biliyor musunuz o poşette o markaya ait bir tişört ya da herhangi bir şey yoktu. Belki sabah çıkarken annesinin hazırladığı ekmek arası bir şeyler vardı ya da çalışırken giydiği önlüğü. Kahretsin birazdan yine o can sıkıcı atölyeye girecekti konfeksiyon atölyesine yine o aynı şey olacak ille de Müslüm, Orhan, Ferdi ille de arabesk dinleyeceklerdi çünkü patronlar usta başları böyle istiyordu.
Bu sistem beni ve ülkemin beyaz gömlekli güzel kızlarını öldürecek. Neden yaptığımız işlerden utanmamızı istiyorlar neden Müslüm, Orhan, Ferdi dayatması neden bu markaların poşetlerine saklıyoruz yiyeceklerimizi taşıdığımız poşete göre mi değer veriyorlar bize anlayamıyorum anlamak istemiyorum.
Şu an önümde duran orta boylu beyaz gömlekli güzel kız az önce beni savunmuştu hiç tanımadığı birin savunmuştu. Düşünecek daha önemli şeyleri vardı elindeki mavi renkli cüzdanı, siyah çantası, kahverengi ayakkabısı ve aynı renk kemeri… Üzerindeki bu renga renk uyumsuzluğu bir an önce gidermeyi düşünmeliydi belkide. Belkide bu ay sonu biraz kendine para ayıra bilirse çantası ve cüzdanı ayakkabısının renginde olacaktı. Oysa tüm hayallerini hüzünlerini düşüncelerini bir kenara bırakıp bir anlıkta olsa beni savunmuştu bu yüzden bir teşekkür borçluydum kendisine. Ona doğru döndüm bakışlarımı fark etmesi istiyordum ki bi an o da bana doğru döndü gözlerinin içine baktım teşekkür ederim diye geçirdim içimden…
“Allahım lütfen ülkemin çocuk yaştaki gençlerini ve beyaz gömlekli güzel kızlarına yardım et…”
..

Erzurum’du,
Gençtim,dinçtim,kaynıyordu kanım.
Elmanın yarısını arıyordu diğer yanım.
Bir çift siyah göz,bakıyordu camdan
Gözüm takıldı,Allah’ım o ne güzel bakıştı.
Sanki bir ok olup yüreğime yapıştı.
Erzurum’du,kardı buzdu kıştı.
..

Yalnızlığımı gözlerinizde yakaladım
Kimi siyah,kimi kahverengi,kimi yeşil, kimiside mavi
Siyahta demli bir çay gibi burukluğum
Kahverengide kahvenin yalancı uyanıklığı
Yeşilde uzanıp uyumak istediğim çiğli çimim
Mavide bulutumsu bir hayal
Oysa benim sevdiğimin gözleri,güneşte bal sarısı menekşe
..

Acıların duyumsamazlığında tanıştım onunla
Ve sevdiğimi anladığımda mezarının başucundaydım
Kokusunu duydum bir denizin eteklerinden,
Bir denizin eteklerinden seyrettim güzelliğini
Yalnız kaldığımı anladım o zaman,
O zaman anladım niçin ağladığımı
Artık herşey siyah beyazdı,
..

Türkiye. Türkiye. Türkiye. Kökeni çok sağlam olan Osmanlı Devleti gibi bir uygarlığın yıkılması sonucu bin bir zorluklar ile yokluktan doğan bir ülke. Böyle bir ülkede yaşıyoruz. Ama nedense artık eskisi gibi değiliz. Bir yerlerde bir sorunlar var ve biz olduğumuz yerde sayıyoruz.

Bunun nedeni acaba ne diye hiç kimse araştırıyor mu çok merak ediyorum. Ama hiç zannetmiyorum. Çünkü herkes aynı cevabı veriyor. GENÇLİK yüzünden diyor. Ya da demeye getiriyor. En azından 30 yaş üstü nesil böyle düşünüyor. Zaten böyle sorular sadece 30 yaş üstü nesil’e soruluyor. Hiç kimse gelip genç nesil’e böyle sorular sormuyor daha doğrusu soramıyor. Çünkü asıl sebep 30 yaş üstü o nesil’in yaptığı hatalar. Bunu duymaktan herkes rahatsız oluyor. Ama rahatsız olan o kişilerde gençlerin üzerine gitmekten hiç çekinmiyorlar açıkçası.

Geçen birkaç gün içinde okuduğum köşe yazıları beni etkilediği için bu yazıyı yazma gereği duydum. Gençlerin yaşayış tarzını, düşünce tarzını ya da giyim tarzını eleştiren yazılardı bunlar. Bu yazıları kendime bir hakaret olarak gördüğüm için böyle bir yazı yazma gereği duydum.

Önce 30 yaş üstü nesil’in bizi nasıl tanımladığı söyleyeyim size. Hayattan hiçbir beklentisi olmayan, sadece zevk için yaşayan, geçmişinden uzaklaşmış, kendisinden başka kimseyi düşünmeyen bir nesil olarak tanımlanıyoruz. Hatta nesil olarak tanımlamıyor bazı kişiler gençleri. İnsan olarak bile saymıyor.
..

Garip bir kuş gibi gelipde
Bir sabah pencerende ötersem eyer
Ne olursun yüzünü dönüpde gitme.

O siyah gözlerine doya, doya bakmadan
O siyah saçlarını birazcık okşamadan
Ne olursun yüzünü dönüpte gitme
..

Karanlığa binlerce isim taktılar
Yuvaları yıkıldı aydınlığın
Geceyi hep zindan yaptılar
Kimilerine ak
Kimilerine siyah
Kalpte hep aşk mı var
Yoksa kalpmi aşkı arar
..

Kara bir gün kapkara...
Kan bile siyah damarlarda.
Gözyaşı hüzün olmuş bulutlarda.
Ne anneler ağlamakta o simsiyah ufuklarda.
Bebeğiydi onun hala yirmi yaşında olsa da,
En güzel ninnilerle büyümüştü kollarında.
Canından can katmıştı melek kokulusuna.
..

Gece siyah ve karanlık
Vazgeçilmez yalnızlığım
Karanlık gecenin siyahı
Siyah benim ayrılığım

Şimdi susup dinlemek
Dinlemek yalnızlığı
..

Doğduğumda siyahtım,
Büyürken siyah.
Güneşe çıktığımda siyahtım,
Üşüdüğümde siyah.
Korkunca siyahtım,
Hastayken siyah.
Öldüğümde hala siyahım....
..

hangi cellat taşır geceyi
göğe açılmış elleri güneşe karşı
kahrı sorgulanır aşkların

siyah bir gül taktım sessizliğe
beyaz şarap bağın tadı

..

Damla damla akar gözüm yaşları
Niye çattın bana hilal kaşları
Belik belik örmüş siyah saçları

Doyamam sevdiğim doyamam sana
Ne yapsanda bana doyamam sana

..

sesler gliyor birşeyler görüyorum
sen annemisinnnn
aaa sen babmsınnn
neoluyor ben kimimm diye
başlamıştır HAYAT

düşünen insanlar, beyaz kağıdı karalayan insanlar
..

hayallerimi süslemek için
kesip astığım resimler
hepsi siyah beyaz
hayat ve gerçekler öğretti
yaşamak için renk lazım
kırmızı dudaklar
sarıya kaçan saçlar
..

sekerek zıplayarak da elbet kızılca kıyamete doğru yapacak bir şey de yok
parçalı umutlarda anlık çıkarsama ki bu da amaçtandır
yine yapacak bir şey yoktur çoğunluk orda gitmek zorundasın vahşetini içine çekerek
başı düz bir çizgi ama siyah da var beyaz da bu işin içinde
senin yolun hani siyah sana doğru dalgalanırken ağzından çıkardığı köpükler
kaç tane sayıyorum köpük işte sen o kadar özgür olacaksın başka yolu yok
bir an bakmışsın yoklar alışmalısın
..