Sivas`da Temmuz Ateşi Şiiri - Fethi Aslan

Temmuz ayıydı,
35 can, Ellerinde barışın manifestosu
yarının türküsünü söylüyorlardı
Sivas`dalardı ve yanlızlardı
Havada yanık kokusu,
Havada kan kokusu vardi

Sivas`ın eti bıcak gibi kesen soğuğu
yerini,
zebanilerin körüklediği Temmuz ateşine bırakmıştı
sivas`da yakılan ateş
kor bir ateş gibi düşüyordu yüreklere
35 can barışa cağırıyorlardı

Temmuz ayıydı,Sivas`dalardı
Dillerinde barış türküsü
Halkı selamlıyorlardı
Aldırış etmeden,
etlerini kavuran sıcağa
Gülümsüyorlardı
Ve „gel ne olursan ol yine gel“
Diyerek semah dönüyorlardı

Zebaniler insan kılığına bürünmüş
Hayvani cığlıklar atarak
Ölüm danslarını yapıyorlardı
Sivas`daydı 35 can, yanıyorlardı
Kaldırımlar,kaldırımlığından utanmış
Evler,evliğinden utanmış
Ağaclar,ağaclığından
Güneş utanmış gördüklerinden,
yüzünü saklamıştı
Kuşlar,karıncalar,sinekler hayvanlığından
Zebaniler gülüyorlardı.
zebaniler „yağın la yağın“ naraları atıyorlardı

Sivas`da,temmuz ayıydı
Sivas yandı,madımak yandı
Eller yandı,
Gözler yandı,
Yürekler yandı
cıkan duman büttün ülkeyi sardı

Sene doksan ikiydi.
Temmuz ayıydı,
Sivas`dalardı
Yanan insanlıktı.