Çocuktum ya ben,
Hasta dediler annen,
Neydi derdi bilemedim.
Yattı günlerce annem.
Nöbet tutardı onu,
Üşür, titrer zangır,zangır.
Ateş der babam, ilaç verirdi.
Üstünü sıkıca örterdi
Sonra biraz sakinleşirdi.
Küçücük hapları vardı,
Yutarken; acı, çok acı
Derdi canım annem
Solgun yüzü, buruşarak,
Aslı; Kına kına ağacı hem.
Kinin diye anımsatarak.
Nasıl üzülürdüm görünce.
Baş ucunda dururdum sessice.
Sivrisinekten mikrop geçince,
Vücuda yerleşirmiş sinsice.
Hele de zayıf,güçsüz görünce.
Çok insan ölmüş bu dertten,
Felaket gibi geçmiş memleketten
Şimdilerde tek tük olurmuş bu iletten.
Ne acılar çektin o sene!
O da seni mi buldu anne?
25.6.2009 İST
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 29.6.2009 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O Temmuz ayını hiç unutmam.
Duru, temiz bir dille anlatılmıştı.
Kutlarım.
Ama güzel şairim, acıya gömülmek kişiyi yok eder. Geçmişi orada bırakmak buruk tebessümde anmak çıkış yolu olabilir... Şiiriniz beni burktu....kininle tanışmışlığımda vardır..Yüreğinize huzur diliyorum. Sevgi ve saygımla
ŞİMDİ ANNELERİ SADECE KİLOMETRELERİN ARASINDA OLAN AMA BİRBİRİNE DOKUNAMAYANLARI DÜŞÜNMEK DAHA ACI...
ERTLEMEMEK GEREK DEĞİL Mİ ŞAİR...
SEVGİYLE...
yüreğinizre sağlık
TÜM YORUMLAR (5)