Sitem Şiiri - Zeki Tüyen

ılık bir yaz güneşi yürekleri donatır şimdi
acı ve hüzünlere bürünmüş yalnızlığın
bilmem kaçıncı istasyonunda
bekleyişler tenhalaşırken birer birer
bir iz bağının ardından gecenin
ve aynı yollarında ayrı yönlerinde şehrin
adımlar uzaklaşırken birbirinden uzağa
tonlarca ağırlık geçer üzerinden insanın
bir ezilir, bir ezilirsin ki sorma
duygular tespih taneleri gibi saçılırken yollara
üstelik toplamaya fırsatın olmaz bir taraftan
birazdan aynı yere gelirsin duyguları toplamaya
anılar film şeridi gibi gözlerinin önünden geçerken
koyu tasvirlerin donukluğu bilinçlerde
ya da yokluğu usul usul
kıvrılıverir geçmişin boşluğuna
sonrası insanın başından aşağı
kaynar suların dökülmesi gibi bir şey
cehennemin yaşanması gibi bu dünyada
en güzel sevgiler verilmişken üstelik
hadi gel karpuzu kes artık, umudu dilimle

hani senin bir havan var ya
o her zamanki havan diyorum
yere göğe sığmayan havan var ya
senin o havaların üzerindeki havan
beni benden alan havan diyorum
belli ki senin gönlün de havalarda bir yerde
gözlerin akıp gidiyorken yanındaki gözlere
ve ellerin ellerinde ellerin

hatasız kul olmasa da hayatta
ve çok azken benim sana yaptığım hata
fazlaydı senin bana yaptığın
fazlaydı ulu dağlar kadar yüksek
fazlaydı kilometrelerce yollar kadar uzun
oysa hep sen vardın gönlümde
benim yıllarca taptığım
iki gözüm gibi baktığım

ey yar,
çok azken benim sana yaptığım hata
fazlaydı senin bana yaptığın

hatasız kul olmasa da hayatta
ey yar

istanbul; 25.11.2017