Bir gölgeyim,
ışıkla karanlığın birleştiği yerde.
Ne yansıma kadar netim
ne silüet kadar kayıp.
İçimde bir uğultuda,
kimin konuştuğu belirsiz.
Sanki ben değilim anlatan,
sanki anlatılan başkası.
Bir su yüzü kadar geçici
bir rüya kadar ısrarlı.
Dokunsan dağılırım belki,
ama dokunmazsan eksik kalırım sanki.
Adımı unuttuğum oluyor,
hatırladıklarım da bana ait değil.
Bir anın içinden geçiyorum,
bana uğramadan geçen bir an gibi.
Zaman…
sürülmemiş bir toprak gibi içimde.
Hiçbir şey yeşermiyor,
ama hep bir şey büyüyor gibi.
Ne başlıyorum ne bitiyorum,
duruşum bir yolculuk belki.
Konuşmuyorum artık,
çünkü bazı sessizlikler cümle kuruyor sanki.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 07:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!