Sis Şiiri - Erol Dal

Adımsızım artık. Kuş bakışlarında seyrediyorum
Şehir sakin akıyor yatağında
Su sessiz yaşıyor, üryan bedenleri arındırmakla meşgul.
İşi gücü bıraktım.
Mezarlığa karşı bir ev tuttum.
Kuşbakışı seyrediyorum artık, uçsuz kadehlerdeki dudakları.
Ateşe köz atan demirci yakmıyor közünden sigarasını
Yama olmuş körükten gelen nefes yetiyor ona.
Keskinlik, kaderi olan demire de.
Şuh kadın sesleri çınlıyor kanımda. Evden uzakta kaybolmuş hayalleri
Beliriyor aniden,
Mezarlığa yakın oturmaktan bu yüzden hoşlanıyorum ya.
Şuh yaşamların, tuş nidalarını duyuyorum. Adımsız kuşları da.
Ürperti, canımı acıtan yönsüz kelime
Sessizliğin kardeşi.

Adımsızım artık.

Kuş gitti.
Bakışlarında belirdi giz.
Şehir, nehir ile değişti yatakları.
Kadehler sis dolu, mekanda hissizlik matemi.
.
Şuh kadınlar çekiliyorlar, gözyaşı biriktirmek için.
Bende gidiyorum artık,
Adımsız şiirlerin yıkıntılarına.

Kalan
Ürperti ve sessizlik.
Onlarda alışırlar
Nasılsa.