İlk veda rüzgârlarının estiği Eylül akşamında
Sonbaharın döktüğü ilk yaprağın içine gömmüştüm umutlarımı.
Ve kül rengi bulutlar şahit olurken bedbaht kaderime,
Bir yağmur damlasının içine hapsetmiştim tüm sevinçlerimi; sonsuza dek...
Ateşten gömlekmiş meğer yaşamak,
Bir ben giymedik.
Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Devamını Oku
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta