İlk veda rüzgârlarının estiği Eylül akşamında
Sonbaharın döktüğü ilk yaprağın içine gömmüştüm umutlarımı.
Ve kül rengi bulutlar şahit olurken bedbaht kaderime,
Bir yağmur damlasının içine hapsetmiştim tüm sevinçlerimi; sonsuza dek...
Ateşten gömlekmiş meğer yaşamak,
Bir ben giymedik.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta