En güvendiğim kişi beni sırtımdan vurdu,
Aynı yerde karar kıldı,yalan söyledi,durdu.
Sanki oturduğu semt,doğduğu ana yurdu,
Kopamadı bu semtten,başımı taşa vurdu
Bu inadı yüzünden,çocuklarım dağıldı.
Tahammül edemeyene,gitmek kolay göründü,
İnadından çocuklar,birer kuş olup gitti
Hüsrana ben uğradım,duvarlar dostum oldu.
Televizyon önünde,hep yalnız oturuyor,
Demiyor bu garip kadın,evde neler yapıyor
Gören Allah diyorum,zaman zaten durmuyor
Yalnızlığa mahkum etti,hayat devam ediyor
Çaresiz bıraktı beni,halime acımıyor,
Bildiği sabit yolda,zamanı öldürüyor
Hayattan ne istendiğini,hiç bilmiyor
Kendini,akıllı,mükemmel,insan sanıyor
14.03. 2003
Kayıt Tarihi : 29.1.2015 11:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygu yüklü kaleminiz daha nice güzel şiirlere sefer eylesin,
Gönülden Kutluyorum.
Tam-puan
Saygı ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (2)