Sırtımdan Sırtımdan Vuruyor Aralık

Gökyüzü tesbihinden kopmuşcasına
Tomurcuklarını döküştürüyor habire.
Canımın camlarından seyrediyorum
Yere çakılan kan/atlarımı...
Beyaz güllerin dökülme vaktindeyim.
Sırtımdan sırtımdan vuruyor aralık.

Hatıralar dolaşıyor belleğimde
İz bırakmış olmalılar bugünlere...
Ayazlar buz sıvarken tenime
Islak dualar diziliyor kipriklerime.
Düşüncelerin koynunda sızıyor vaktim.
Sırtımdan sırtımdan vuruyor aralık.

Kırıldı canım cam çerçeve
Derin uykular kapımı zorluyor.
Karabasanlar çöktü üstüme
Çığlıklarım imdada iz bırakmıyor...
B'eşiğindeyim, gelgitlerin vaktindeyim.
Sırtımdan sırtımdan vuruyor aralık.