Çalakalem yazıyorsun dedi; birileri...
Duyguların ölçüsü, kafiyesi...
Olur mu? olmaz.
Yürekten düşen duygular;
Satırlarda anlam kazanırken,
Sessiz karanlığın içine çökmüş,
hüzün. Gecelere; teslim olmuşken, gözyaşları... yalnızlığın gölgesi görünmüş duvarda.Adım adım büyüyen; çaresizlik. Yastığa düşen boz bulanık hayallerle, yatağımı kaplayan soğuk, yüreğimi de üşüttü.
Gecelerce; imzasız satırlara taşıdım, duygularımı. Belki bir gece; kaderin ördüğü çaresizliği, şansımı kullanarak bozacağım. Kırık dökük mutluluğumu, yarım kalmış sevgimi, yeniden yaşamak için dağıtacağım, umutsuzluğumu.
Gökyüzünden düşen yıldızlardan; taç yaptım, sahipsiz gönlüme.
Karanlıktan aydınlığa dönecek, gecelerim.Elbet bir umutla; bambaşka bi yüreği sevecek, günün birinde...
Sevgisizliğin fırtınasından önce;
Yalnızlığın rüzgarı savuruyor, yüreğimi.
Gözlerimden; düşen umutsuzluğun damlacıkları ıslatırken, benliğimi.
Tükenmeyen özlemle; titrerken bedenimi.
Sen nerelerdesin?
Yağmurdan sonraki gökkuşağım!
Her gece; aynı pencereden,
Gökyüzüne bakıyoruz.
Sen! bir başka pencereden baksan da, aynı gökyüzüne bakıp; aynı mutluluğu diliyoruz.
Kayıp giden yıldızlardan; hep başka başka şanslara ait, dualar edip duruyoruz... karanlık da!
Soğuk! buğusunu bırakmış cama ; adını yazmak istdğim sevgiliyi yada kalbimi çizmek için.
Yaşam bileklerini kesiyor;
Ölümün kırmızısı damlıyor,
Yalnızlığın karanlığına!
Hasretin aydınlığında;
Bir umut doğuyor,
Kaybolup gitsem gözlerinde;
Yüreğinin derinliğine inip,
Hayallerinin kuytusuna saklanan,
Sevgiyi bulup yaşasam,seninle!
Mahçup bakışındaki, çocuksu gülümesemenin fotoğrafını;
Ölü bir kentin;
Köşesi olmayan sokağında!
Kayıp bir ruhun; ölü sevdasının ayak sesleri,duyuluyor!
Adımlarını sayarak; karanlığın dokunuşları ile...
Gece; gönül matemine bürünmüşken!
Sevdanın çölünde;
Kırmızı kar yağıyor,
Sevgi fırtınasından sonra...
Gözlerimde, canlanan serap da!
25.12.03
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!