Bu evin sessizliği
Bu şehrin sokakları kadar karmaşıktı...
Gidişinle
Boylu boyunca uzanıyorum,
Yalnızlığıma...
Dalında tutunamamış
Yaprak misali titreyerek düştüm,
Yüreğin yeşil çimenine...
Savrulmuş ruhumun esintisi ile
Solmamış sevginin çicekleri arasında...
Güneşsiz bir sabahın ayazında;
Yaprakların üzerine düşen; çiğ tanecikleri idi,
Gözlerimden yüreğine düşen damlalar..
8.2.04
Umuda bel bağlamış, hayaller.Sırtını dönmüş, sevgi...
Nerede olduğunu bilen yok, şansın!
Oysa! Çaresizliğin her köşesinde tıkanıp kalmış, yürek.
Sükünette düşmüş, özlem. Birde!
Adını her defasında, hatırlatan yalnızlık.
Söz değil, yemin değil!
Sabrım bile, izin vermedi.
Seni beklememe...
Aslında;
Dayanılmaz bir acı idi,
Kalem izi olmayan sayfalarda
Sözlerine protesto çeken
Susmalarında
Üşüse de cümlelerim,
Yaşanılanlar yaşanacak satırlarda!
Bir adam
Kaldırımların gölgesinde
Adım adım yürüyor
Yalnızlığa tık tık düşen
Ayak sesleri ile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!