Sirkiye’ye Övgü Şiiri - Vahdet Nazlı

Ne söylesem o değilsin
Her hakarete muktedirsin
Yazıp söyleyeceğim bir kelime
Sen on kelime alabilirsin

Beyin yok fikir var onlar sirkiye halkı
Şansım olsa demem Allah yarattı
Çoğu mahlukun soyu da kırılmalı
Rabbim nedir bu gözlerin günahı

Karın aç cep delik sefil fukara
Nasıl inanıyoruz hayret aynı Allah’a
Kapı kemir don salla vur duvara
Sopayı eksik etme ha davara

Ben soyundum çalıştım en özgürüm
Her masada geçecek artık bu sözüm
Mermi tüfek geldiği zaman kapıya
Haniymiş benim mutfak önlüğüm

Güçlüyüm sözüm geçer erim ben
Davarsın eşine el de kaldırırsın sen
Hiçbir vasfın yok anca böğürürsün
Sokak sokak egzoz öttürürsün

Din, dil, ırk, cins hanginize söveyim ben
Suratınıza bakınca bile kalkıyor midem
Akıl yok fikir fukara istediğini söyle sen
Şu an canım alınsa da ille hayır demem

Kelamlarınız tıpkı kanalizasyon deliği gibi
Beşinci dünya vatandaşı sanki medeniyetin beşiği
Yok ideoloji bilmem daha varmış birçok fikri
Aç karnını doyur önce, üretmeden tüketen Hugo’nun sefili…

Hırsız hırsızı yakalar halk hırsıza ağlar
Bu sazanlar hep yakalanır bunlar eski ağlar
Pınarhisar’dan doğar Silivrilere kadar
Sahne alalım zevkle izleyin ha ağalar…