Sirkeci Şiiri - Veysel Şimşek

Sirke satar hep dolanır köyleri,
Beni sinir eder garip huyları,
Her işinde sakar ilginç şeyleri,
Sirke suyu sirke satar sirkeci.

Lafacandır lafda lafın ustası,
İçmek ile geçer günü haftası,
İçki mahseninde içme hastası,
Gece gündüz içer yatar sirkeci.

Bizim köylü Apul öldü o kaldı,
Sirkeci Apulun yerini aldı,
Hep içtin yıllarca deki ne oldu,
Ne deyim Apuldan beter sirkeci.

Dik kafalı yoktur bana saygısı,
Sade içmek sirkecinin duygusu,
Sirkecinin yazsam bitmez öyküsü,
Rakıyı biraya katar sirkeci.

Alkol oldu sirkecinin anısı,
Tıp dilinde bile yoktur tanısı,
Gitsede sirkeci gelmez yenisi,
Sirke satar alkol yutar sirkeci.

Bir zamanlar köye sirkeci geldi,
O gitti yerini bizim ki aldı,
Sirke satmaz şimdi alkolük oldu,
Bu sözlerim sana batar sirkeci.

Bir zamanlar Veysel idi çırağı,
Veyselim bıraktı geçti merağı,
Derim be sirkeci yoktur gereği,
Sirkelere suyu katar sirkeci.

Sirkeciye söz kâr etmez ne çare,
Hali halsiz benim gibi beçare,
İt misali itten bile avare,
Davarın peşinde yatar sirkeci.

Bak sirkeci dinle Veysel amcanı,
Yani benim gibi akıl hocanı,
Kov gitsin kafandan şeytanı cini,
Söz dinlemez peşin satar sirkeci.