ŞİRİN’E MAHCUBİYET
sessizliğim korkutmasın seni
kuruyan dudaklarımın
adresi belirsiz limanlarda
paslanma zamanıdır bu
kimselerle paylaşamadığım
yarenliklere geçit vermeyen
tek kendime sakladığım yalnızlığımın
demir alma zamanıdır bu
hep hüzün
hep özlem
hep ayrılıklardan söz ediyorum diye
hani
kalemini kırmalı senin diyorsun ya
inan ki
mapusluğa son söz
son davasıdır bu
ince ince
mavi bir dumanın yükseldiği
bir adım sonra
bataklık eşkiyalarının
süngüsünde vuruşacağım yerde
yüreğimin en derin
en bilinmez
kuytu kamaralarında
bir kadeh beyazlığa bandırdığım
yorgun bedenimin
külçe külçe
ganimet sayıldığı
ipe sapa gelmez kavgasıdır bu
yok korkunun ecele faydası
yenik düşmek de var
yengiyle mağrur olmak da
gidişinden yadigar
susuzluğumun
ve sensizliğimin pınarı
koca kayalardan
bir gürzle yıkılırken
şirin’e mahcup düşmenin
son resmi geçididir bu..9.10.2011
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!