Bahtiyârım benim bu sırça sarâyım efendim,
Ne hana değişem, ne hânzâdeye değişem efendim.
Nice cümle sığar fakîr-hâneme her dem,
Mürekkebim atlas, al yazma ile süzem efendim.
Ne yerlere değişem, ne göklere yüz tutam,
Derûn ırmağım çağlar, sırlar ile dizem efendim.
Coşar kalemim aşar bend ü set-i cihânı,
Sayha sayha gezer kentleri, söz düzem efendim.
Ne ovalara değişem, ne de dağlara varam,
Aslı der: bu sarayımı kimseye vermem efendim.
Ata Kızı
Kayıt Tarihi : 11.10.2025 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimi sırça köşk
Kimi "fakirhane"
Olsa bile!
Tebrikler Ata Kızı..
İç dünyanın inceliği, hayal sarayı, zihinsel mekân;
fakîrhâne, dış dünyanın mütevazı hali, ruhun yoksul ama üretken yurdu.
bir ben var (iç sarayda),
diğer yandan “fakîr” bir ben var (dış mekânda).
İkisi birleşince tevazu + derinlik dengesi kurup. “Sırça saray”’la bilinçli bir tezat oluşturdum. Elimden geldiğince…
Saygı ve selamlarımla teşekkür ederim.
TÜM YORUMLAR (2)