Sıratın Işığında Şiiri - Seyrani Göl

kendimi bir ölü yıkar gibi yıkadım,
günahlar düştü avuçlarımdan,
nefesim rahmete dönüştü,
ve gönlümde ince bir sırat belirdi.

yürüdüm tereddütle,
adımlarımın altında eski yükler erirken,
kalbim terazinin önünde sustu,
suskunluk, en derin hesap oldu.

hiçlikte kayboldum,
nefs zincirlerimi çözdü,
kendi içinde affeden bir çocuk gibi,
özrümü duydum, kendimden.

affedilmek mi yoksa affetmek mi?
soru dudaklarda, cevap nurda saklı,
ışığın ince çizgisinde,
kendimle barıştım, sonsuzun kıyısında.

işte bu yol,
bir ölü gibi ölmek,
bir nur gibi doğmak,
ve sıratın aydınlığında,
kendini insan olarak bulmaktır.
S.GÖL