Ne ses kaldı, ne nefes merâmı anlatmaya,
Dostlar artık bu demdem çok şeyler beklemesin.
El ayak yetmez oldu ne taş, ne gül atmaya,
Hatır kırdı deyip de lafa laf eklemesin.
Kırılan genç dallara üzülürüz baktıkça,
Kahvenin telvesinde geleceği ararız.
Kesişen çizgilerde zaman geri aktıkça;
Beliren şekillerden geçmişleri sorarız.
Haber yok kopup giden can aşinalıklardan,
Kabarır nice özlem, yürekler paralanır.
Gün geçer, kalmaz eser onca sevdâlıklardan,
Keyfince döner dünya, zamanlar aralanır.
Belki tam sırasıdır ebedle buluşmanın,
Bilmem kim mutlu oldu bu ezeli yarıştan?
Hasreti dağa döndü dostlara kavuşmanın,
Savaş çevreyi sardı, söz eden yok barıştan...
06.04.2017
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 6.4.2017 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşımız, artık bize yaşanılacak en emin yeri göstermeye başladı.İmanımız bizimle olsun...E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!