I
Geçiyor zaman
Birikiyor sonbahar yaprakları
Yaz dondurmalarının üzerine
Bir malikane kuracaktım ben
Koca salonlu,çift merdivenli
Tepesi kocaman avizeli
Her taşında her adımında
Tırnaklarımın toprakta bıraktığı
İz olacaktı
Görmeseler de çocuklarım
Çocuklarımız
Bir kocaman doymuşluk yaşayacaktı
II
Çok yol yürüdüm çok insan tanıdım
Hepsinin özlediği farklıydı
Hepsinin öfkesi farklı
Bazen dedim,bir el atayım
Kolum mu yorulur
Bazen bitkin düştüm yollarında
Başkalarının özelmlerinin
Kaybolmuş çocuklar gördüm ormanlarda
Bir başına kalmış anneler
Gücümün yettiğince koştı ayaklarım
Bitmez dediğim güç bitti de
İçimdeki inanç bitmedi
Şu akşam şu soba başında
Unutup da ilk güneşimin üzerinden
Bunca sene geçtiğini
Hala koşarım sanıyorum,ne fayda…
III
Oysa ben bir malikane kuracaktım
Bir bahçesi, bir havuzu, nilüferler
Ama ço0k bencil değil, yaşadı ruh dileklerini
Ve sanki ben,kurmuşum gibi o bahçeyi
Gönüller fethettim
Kırdığım kalpler de oldu elbet
Ben bir yol yürüdüm bazen zorlu
Ama bazen bir kır patikası kadar hafif
IV
Sana gelişimde elimde nilüferler yoksa
Bir koca bahçenin girişinde karşılayamıyorsam seni
Bana kızma
Ben küçük bahçeler kurdum bir yerlerde
Belki şimdi giremeyeceğim
Ama çok şaraplar içildi o bahçeler içinde
Çok meyhanelerde kaldı avuçizlerimiz
V
Öğrendiklerim yeter bana
Seni mutlu edebilmek için
Gösteremem ki bildikleriimi bir masaya dizip
Anlatamam ki bir solukta, yok ki diplomaları
Sükuneti sesimde yakaladım
Oysa kıpır kıpır kalbim
VI
Ben bunları sana da anlatmazdım ya
Anlattım, bil ki seni çok sevdim.
(31.05.05)
Ayşe CoşkunKayıt Tarihi : 25.8.2005 17:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!