Söz okun yolunu kesti, Bıçak boyunu kesmedi. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Toprak gözlere perde, Kütük iniltilerde. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Sütunlar serildi yere, Çekildi kurudu dere. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Ateş bir anda söndü, lem nur ile doldu. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Rahmetler buldu mine, Hayretler gördü Halime. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Şeref doldu Hira, Şifa buldu yara. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Münevver oldu Medine, Evs, Hazrec buldu hediye. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Hendeğin göründü dibi, Kayanın üstünde Nebi. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Uçtular Mekke’ye kuşlar, Dört koldan dikildi başlar. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Bir veda sonunda bir Hac, Başında görünmez bir taç. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. Gayriden ümidi kes, Yüce dosta bir nefes. Sır Vermedi, Kul Bilmedi. (03.04.08 - PERŞEMBE)
Enver ÇeliksuKayıt Tarihi : 7.5.2012 12:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!