Sır Oldun Şiiri - Eyüp Bayram

Issız çöllerim var benim, kupkuru topraklarım,
Hayat, tüm acımasızlığıyla vurdu gerçekleri yüzüme yüzüme,
Ay yandı, Güneş tutuldu, bahçemde filizlenip açan gonca güllerim soldu,
Her bir kök elimde kalmışken paramparça,
Neresinden tutayım bu hayatın.

Bir gün çıkıp da karşıma ummadığım diyarlardan, hiç beklenmedik,
Dallarımı kırdın, tüm yapraklarımı savurup koparıp attın, uçsuz bucaksız diyarlara bıraktın,
Seher yeli gibi esip geçtin, tarumar ettin beni,
En hassas yerimi deldin de geçtin,

Oysa, ıssız çöllerime bir vaha,
Durgun baharıma yağmur ol isterdim,
Karanlık geceme güneş,
Beni kendi kaderime küs, dargın bıraktın.

Sır olup kaldın en derinlerde, en kuytu sokaklarda,

Karşıma çıktığın her an ıslandı gözlerim,
Ukde kaldı söylemek istediğim her söz, boğazımda düğümlendi,
Seni bulmak kadar kaybetmek de varmış,
Seni bulmak kaybetmeye ramakmış,

Sır olup kaldın en derinlerde.