Güneş dudaklarını dikiyor,
Kavaktan saç telleriyle.
Yarim, yarama tuz ekiyor.
Gül kokulu narin elleriyle.
İşitmiş olmalı, feryadıma sağır.
Sûkûtûma aç kulakları.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta