Sır Şiiri - İlyas Payas

Güneş dudaklarını dikiyor,
Kavaktan saç telleriyle.
Yarim, yarama tuz ekiyor.
Gül kokulu narin elleriyle.

İşitmiş olmalı, feryadıma sağır.
Sûkûtûma aç kulakları.
İçimde bir acayip curcuna,
Bağırıyor ve diyor ki yarim; aç kulaklarını...

Gönül kalene, kapıdır kulakların.
İzin verse, hasretimle kucaklarım.
Yangınından doğar, kül haklarım.
Ben yanarım, sen kapa. kulaklarını.

Küllerimden değil, güllerinden doğumum.
Kundakla hadi, sana aç bu oğlunu.
Hatırlamıyorsan eğer kim olduğunu.
Saçlarına düşeyim, ey bu sevdanın olgunu

Düşeyim saçlarına ak'la beni,
Bir musalla taşında pâk'la beni.
Göğsüne sır, gönlünde sakla beni.
Katliamdır, hasretin akla sel'i.

Durmaz mı bu afetin akla sel'i.
Yapar mı bunları hiç akl-ı selim.
Sen beni öldürürsün, bense senim.
Yokluğuna kapadım gözlerimi...

Gelde kaldır üstümden bu kasveti,
Söylesene sen mi icad ettin hasreti.
Ne yaptıysam, aşk okyanusum yetmedi.
Bende sen kokan havuzundan gitmedim.

Yüzme bilmeden,daldım hayaline.
Aşktan başka ne sundum ki o yarime.
Hangi kelime tercüman halime.
Yar gelde bir bak ahvalime...