Sınırın Öte Yüzü Şiiri - Haydar Güner

(“Çocuklara savaş düşen coğrafyadan…”)

Gökyüzü simsiyah
Ama bu gece değil —
Savaşın rengidir bu
Küllerle boyanmış bir takvimde
Gün yok artık
Sadece kayıplar

Sınırın öte yanında doğdu Zeynep
İlk oyuncağı:
Patlamamış bir bomba
İlk kelimesi:
“Anne” değil
“Korkma!”

Bir gecede göçtü çocukluğu
Sırtında battaniye değil —
Ablasının cansız bedeni
Kaçarken
Sınır tellerine takıldı hayalleri

Komşularına sığındılar
Komşularından kovuldular
Tahta barakalarda
Umut kaç derece yanar, bilmezler
Ama bilirler:
Kış gecelerinde
Bir battaniyeye beş can sığar

Sakallı adamlar dua okurken
Alınlarından kan sızar
Tank gölgesinde
Kardeş, kardeşi tanımaz olur

Ve ne yazık —
Her dilde aynı çığlık yükselir:
"Artık yeter!"

Ama yeter olmuyor
Çünkü savaş:
Bir silah tüccarının duasıdır
Ve barış:
Mezar taşına oyulmuş bir kelime

Sınırın öte yüzünde…
Bir çocuk hâlâ
“Korkma” diye fısıldıyor.