Sinekler Labirenti Şiiri - Ebru Yeşilova

Bana sen küsmedin
siyah yağmur bulutu gelmiş
hezeyanın küstü
Beyaz kum yedirilip
şaha kalkmış çifte atan
küheylanın küstü
Saatinin zıplayan salisesi
Olmayan bir kaygının
olasılıklarda varsayılmayan
olası hadisesi
Hiç bilmediğim bir boyutun
bilmişliğimle alay eden
ussuz ve ıssız sesinde
Bir sokağın tam köşesinde
İki uçtan çaresizliğim küstü

Bana sen küsmedin
Sen değildin o senin içindeki
Ömrüne hep kırbaçla vuran
Şeytanın küstü
Sevgimizi kıskanan korkuların
İstanbul'u imleyen kaygıların
Karşıda deniz manzaramız olsa iyiydi
Karşıda devletin heybetli duvarları gibi dikilen
Hastane duvarları
Aklının labirentine giren sinekler
Vızır vızır kaynayan çılgın kurtçuklar gibi
Hiç yorulmadan, hiç ölmeden kaynayan sinekler
Sineklerin küstü bana

Biliyorum hiç barışmasan da belki hiç açmasan da pencereni
Artık hiç dinmeyecek bir sanrı da olsa
Ben hiç küsmedim, küsmeyeceğim sana
Çünkü içinde bir sen var, bir sen
O hiç küsmez ki bana