bir sincaptan öğrendim ihanetini
küçücük ellerinde fındığı kemirirken
öylesine sessiz ve telaşsız anlattı
bu üçüncüydü anımsadığım
ilki bahar dalını kırdığın yıldı
çok yıllar oldu unutmuşsundur
ikincisi son anda gelmeyişindi
her an kapıda nefesini beklerken
sincabın bilmediği
yabancı gözlerinin buz mavisinde
benim farkettiğim pırıltıydı
en az soluğum kadar sıcak
ve tanımladığın gibi sarsıcı
İstanbul,27.6.2002
Nevzat GürmenKayıt Tarihi : 27.6.2002 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!