Dediler ''baban ölmüş.'' dağım yıkıldı.
Dediler '' annen ölmüş.'' dağım yıkıldı.
Dediler '' evladın ölmüş.'' hem dünyam, hem ömrüm yıkıldı...
Zamanla, kendine hem anne, hem baba olabiliyorsun.
Lakin, evlat söz konusu olunca, ölü biri oluyorsun...
Duydum ki uyumuşsun.
Bir daha derin uyuyamadım...
Ölümüne yaşıyoruz; hepsi bu...
Yokluğun!
Ekmek gibi,
Su gibi yokluğum...
Kayıt Tarihi : 6.8.2020 23:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/06/sinav-104.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!