Depresif bir liseli
Mutlu sonlar kimin içindir?
Yüzünü kırıştırmaktan öteye geçemeyen gülüşler...
Ne zaman geldiği bilinmeyen gidişi düşündüren insanlar...
Kimin içindir mutluluklar?
Yüzünü kırıştırmaya neden zahmet edersin ki?
Beni bu şehirden kurtarın
Kurtarın beni bu sokaktan, bu yerden
Çünkü buna ihtiyacım var
Gözyaşlarımı yasınıza katın
Acımı acınıza katın
Bugün bir çiçek kopardım
Kaldırımlarla işgal edilmiş sokakta hayata tutunmaya çalışıyordu
Bense onu kopardım,
O kadar anlıktı ki nasıl olduğunu anlayamamıştır bile
Onu avuçlarımın arasına aldığımda üstünde karıncalar vardı
Hepsini teker teker attım
Gecikmeler üzerine kurulu yaşamım
Hep bir yerlere yetişmek için çırpınırım
Ama yolun sonunda her zaman geç kalmışımdır
Denizi son kez görmek isterim,
Gemiyi kaçırırım...
Kuşlara yakın semaya uzak
Yere yakın ölüme uzak
Hayat gibi tezat
Ölüm kadar sessiz
Yaşam gibi canlı ve sancılı
Bir sızı gibi kendini hatırlatan
Yol göründü
Işığı söndür
Umutlarımı sömür
Biri gidecek, bir başkası geç kalıcak
Ağlama vakti geldi geçiyor
Kendimi uykuya teslim ediyorum
Ama yerimde değilim
Gözlerim kapanıyor
Ama düşüncelerim susturulmak istemiyor
Görüşüm bulanık
Kelimelerimde beni bulmanızı isterdim,
Ellerimden tutmanızı
Ve beni sarmanızı,
Olmasanız da olmanızı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!