Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hep derim siir masa basinda yazimaz diye .gercek Siir zaman icinde yazilmis olandir .bir zaman sonra ortaya cikacak olan.siir hayatin icinde var olanin yansimasiysa okuyanada Boyle hissettirir kendini tebrikler saire.
şiirin özü okuyucusunu etkiliyor
sade dürüst yazılımlı vede
öz verili güçlü anlatımıyla
harika bir paylaşım olmuş kutlarım
.
Şimdi Yoksun
Adının olmadığı bir dünyaya dönersin
Unutursun bir gülüşte tüm mevsimleri
Bir siyah perdede seyredersin,
Gözlerinde işlenen o cinayeti….
Giden senden gitmiştir.
..
güzeldi sayın TOPRAK
yazmaya devam et..
Adının olmadığı bir dünyaya dönersin
Unutursun bir gülüşte tüm mevsimleri
Bir siyah perdede seyredersin,
Gözlerinde işlenen o cinayeti….
Giden senden gitmiştir.
Geriye kalansa sadece
Ruhunu kaybetmiş, zavallı bir bedendir
== Beğenerek okudum Sn:Toprak..Alkışlı/Yorum.. güzel şiirine tam puan.. sizede sevgilerimi bırakıyorum.. nevzat uçar.))
Kim bilir.
Adının olmadığı bir dünyaya dönersin
Unutursun bir gülüşte tüm mevsimleri
Bir siyah perdede seyredersin,
Gözlerinde işlenen o cinayeti….
Giden senden gitmiştir.
Geriye kalansa sadece
Ruhunu kaybetmiş, zavallı bir bedendir
Tebrik ederim çok güzeldi
slam ve saygıla
bahar hanım sayfanızı tesadüfen okudum harika tek kelimeyle o kadar muhteşem ifade etmişsinizki terkedilişi daha iyisi olamaz asla.
boş verin demek lazım giden yada terkeden neyi kaybettigini anlar ama iş işten geçmiş olur, insanlar vardır dış güzellige veya maddiyata aşık olurlar,kalbin güzelligini göremezler birgün olur tüm terkedilenler muhakkak kalb güzelligini gören bir süvarıyle veya periyle tanışırlar çünkü hayat tesadüflerle dolu degilmi?
karika dizeler tam puanımla tebrik ederim. saygılarımla
ŞİİR YOĞUN.
güzel...
eyvallah...
Meşhur bir katildir şiir, Şairse vurulduğu silahı gözleri bağlı arayan hem bir tanık, hemde kendisinin hakim idir. ve yaşamak bir karar anıdır bu yürek mahkemesinde, katipler gibi işler parmakları ve resmeder yine satır satır cinayeti de bilmez çizdiği resmin gözleri olduğunu....İşte şiir şaire bin kez ecel, konuklarına bin kez tebessüm olur. Birde anlayan konuklar vardır salonda ki onlar şairle bir olup akmıştır sancılı sulara.... CAN sularımız hangi dünyanın nehri ise selam olsun şu doğan sabahla...
simdi yoksunnnnnnnnnn harika bir siir tebrikler,,,,,,,,,,,,simdi yoksun yarinda olmuyacaksin,,,,,,ve sen hic yoksun artik ,,,,,evet sair yoklugun damarini kesen kalemin ucunda siir damlar gidislerin ardinda kalan yokluklarda.....hani su var olanin birde ardinda yoklugu olmasa
hazan olurmuydu sevgi duvarindaki askin rengi tebrikler 10 puan eyvallah sair
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta