Şimdi eskide kaldı o buğulu aşk tınıları

şömine ateşi gibi sıcacık ısıtırdı ya hani
bir radyo kanalında ansızın çalarken
put gibi kalalırdık öyle
damarlarımızda daha bir hızlı akardı kan
keskinleşirdi nefes alışlar
hani kaleme sarılırdık da
hangi kelime bilimezdi sevgiliye
en doğru ifadeci
görmek isterken yüzünü delicesine
bir resim suretine koşulurdu
cüzdanın bir kenarına iliştirilmiş
sonra acaba denilirdi?
o düşünürmüydü?hissedermiydi aynı duyguları
şimdi eskide kaldı
o buğulu aşk tınıları
güle yel
sevdaya ten değdi
kalmadı zamansızlığında bir anlığın
anlamlara sığmayan aşk...